شرمنده اهل امید نیستم
امید شهری بود که نفس نداشت
خفگی رنگ سبز سپاهی بود
که واسه جوونی هوس نذاشت
من قرآن و خوب بلدم
حافظ نیستم اما از حفظم
قرار بود که پشتم باشه
و تحلیل برم توش بکنه حفظم
ولی لذت توی شعره
که تخریب هم روح و هم جسممه
شاهین
دو شاه شکست خورده ی درونم روی اسم

آیا ویک هد می‌تونه بین اقشار مختلف تفاوت قائل نشده و اطلاعات تمام افراد را با هر عقیده ای به یک میزان حفظ کنه؟
یا مثل روبیکا و ایتا وصله؟ #۰۱۳

ویرایش شده