شرمنده اهل امید نیستم
امید شهری بود که نفس نداشت
خفگی رنگ سبز سپاهی بود
که واسه جوونی هوس نذاشت
من قرآن و خوب بلدم
حافظ نیستم اما از حفظم
قرار بود که پشتم باشه
و تحلیل برم توش بکنه حفظم
ولی لذت توی شعره
که تخریب هم روح و هم جسممه
شاهین
دو شاه شکست خورده ی درونم روی اسم
در پاسخ به ArdashirKhan@
تو مسیر تبعیدم خانی کردم تا شاه شم
حق با من بود تو این انتخاب سخت
رضا یا میرزاشم نه؟
یا سرمو بزنه شاه یا شاه شمو سر بزنم
من هرچی بودم
بنده ی ملتمس درگاه نشدمو پاشمو در بزنم
بچگی کردم و پاش موندم
بزرگی به بزرگ سالی که نیس
گفتن: به کجا رسیدی؟ موندم
