مامانم بزرگم همیشه وقتی میخندیدیم میگفت آروم بخندین که غصه هاتون بیدار نشن اما غصه هايِ ما کلاً بیدار بودن، کنج نشسته بودن ، منتظر بودن ما یه لبخندی ، تبسمی ، تلخندی ، حرکتی چیزی بزنیم که بپرن وسط که ثابت کنن ما نمیتونیم یه روز بی اینکه به غمامون فکر کنیم بخندیم....
