امام علی(ع) در حکمت 45 نهج البلاغه می فرمایند:اگر با شمشيرم بر بُن بينى مؤمن بزنم كه مرا دشمن بدارد دشمن نخواهد داشت و اگر تمام دنيا را بر منافق بريزم كه مرا دوست بدارد دوست نمى‌دارد؛ چرا كه مقدر شده و بر زبان پيامبر(ص) جارى شده كه فرمود: اى على هيچ مؤمنى تو را دشمن نمى‌دارد وهيچ منافقى تو را دوست نخواهد داشت.
يكي ديگر از مصاديق اين امر افرادي در جامعه ما هستند كه اين همه از موهبت هاي نظام اسلامي برخوردار شده اند و باز ان قلت دارند و از آن طرف كساني ديگر كه بخاطر عشق و محبت عميق شان نسبت به اهل بيت و ولايت فقيه چه شمشيرها(متحمل آزار و اذيت هاي منافقين و خودي ها) به بيني آن ها خورده ولي تا پاي جان پاي مولاي متقيان اميرالمومنين و ولايت فقيه ايستاده اند.
